Introduction to Airsoft 3.0 – Hogader

Wederom na een mooi Airsoft weekend weer verslag vanuit mijn kant. Ditmaal vanaf de 3e editie van de Introduction to Airsoft gehouden door Shadow Hunters Airsoft Team.

Aangezien ikzelf deel uitmaak van dit team en het event ook mede organiseerde zal het verslag ook vanuit deze kant beschreven zijn.

Wederom is er beeldmateriaal geschoten van dit event. Foto’s zijn nu al te vinden op de Facebook pagina van de Shadow Hunters en die van een van de sponsors van dit event 101 Inc. Airsoft Division.

 

Terrain

Het terrein waar deze (en de vorige 2 edities) Introduction plaatsvond was The Valley nabij Maasmechelen in Belgie. Voor veel airsofters bekend terrein, maar voor de personen die er nog nooit zijn geweest. The Valley is een zeer groot woodland terrein welke bestaat uit een hele hoop bos, met wegen, bulten en op sommige plekken kleine stellages als dekking. Door velen een zeer geliefd terrein.

 

Organisation

De organisatie was ditmaal dus in handen van de Shadow Hunters. Daar ik zelf tot deze groep behoor kan ik eigenlijk ook niet anders dan vertellen dat wij het als organisatie wederom zeer goed vonden gaan. Ik wil via deze weg dus nogmaals de deelnemers bedanken, want zonder hun zijn wij als organisatie ook niet nodig.

 

Friday

Zoals altijd begint een weekend op vrijdag. Rond de klok van 15:15 ging ik mede teamgenoot Seventh ophalen en een van de deelnemers (een vriend van Seventh). Samen met deze 2 ben ik toen mijn weg gaan vervolgen richting de Maasvallei.

Eenmaal aangekomen was het tijd om weer kennis te maken met de al aanwezige deelnemers en de spullen uit te pakken. Zo gezegd zo gedaan en even later gezellig wat Belgische frietekes naar binnen werken.

De rest van de avond werd gevuld met het inrichten van de slaapplaats en het vele buurten met de groep. Aansluitend toen we de poort dicht hadden gegooid was het tijd om bij een mooi kampvuurtje iedereen te leren kennen en een aantal basis dingen (regeltjes en alles omtrent Teken) uit te leggen. Nog wat gezellig nabuurten en toen richting de slaapplaats om wat nachtrust te krijgen.

 

Saturday

Voor de zaterdag stond een druk programma op de planning. Van 8 tot 24 uur stond er van alles op het programma. Wat het precies allemaal is ga ik niet verklappen, maar ik kan je iig vertellen dat het een unieke combinatie is van leerzame technieken/tactieken en leuke korte missies om de afwisseling goed te houden. Voor het eerst hebben we trouwens ook een kort stukje CQB toegevoegd.

Zombies

Een van deze leuke korte missies was de zogenaamde zombie game. Voor sommige bekend en bemind, voor andere iets volledig nieuws. Ik zal het dus even simpel uitleggen. 1/2(of meer bij hogere deelnemer aantallen) spelers beginnen als zombie. De rest van de spelers is nog normaal en kiest positie in het speelveld. De spelers (of de zombies) beginnen met bandjes of een fluo vestje.

Zodra een speler geraakt is, door een zombie of friendly fire, veranderd deze in een zombie en trekt zijn fluo vest uit (of in case of zombie heeft vest, trekt hem aan). Dit gebeurt in 10 seconde en deze speler hoort daarna bij de zombies. Als een zombie geraakt wordt staat deze 10 seconde stil, waarna hij weer verder gaat.

Deze keer zouden Joep en ikzelf starten als Zombie’s. Eenmaal alles uitgelegd begon Joep dus met aftellen vanaf de 20. Een mooi gezicht om alle deelnemers als een malle in alle richtingen te zien wegrennen. Eenmaal bij de 0 konnen we met zijn 2’en gaan.

Het was overigens al aardig donker in het bos en met de fluo gele bandjes om de armen bij de niet zombies was het dus een mooi moment om de flashlight te gebruiken. Normaliter speel ik in een zombie game de snelle en slimme zombie, maar ditmaal was ik door eerdere incidentjes op de dag niet meer zo goed in staat flink te rennen en dus was ik ditmaal de trage en domme zombie.

Al redelijk snel konden Joep en ik de eerste paar hits maken en dus ons zombie leger uitbreiden. Na dit besloot ik het spel nog wat leuker te maken door het toevoegen van sound effects. Ik liep dus rustig door het bos en zette met een schorre stem steeds harder zombie regels als: “Brains, I Need Brains!” neer. Gevolgd door het met enige regelmaat door het donkere bos schijnen met mijn flashlight.

Dit alles gaf in ieder geval voor mijzelf, en klaarblijkelijk ook bij andere, een nieuwe dimensie aan de game. Er werden ook steeds meer hits gemaakt en al snel waren er nog maar weinig “mensen” over. Aan het eind was het zelfs zover dat zodra ik weer luidkeels schor begon te schreeuwen, ik vrijwel direct daarna HIT! hoorde gevolgd door het aftellen. Had mijn geschreeuw dan zo’n effect? :P.

Na deze missie is er nog een nachtelijk avontuurtje gemaakt en deze werd aansluitend wederom gevolgd door het gezellig napraten rond het kampvuur. Wederom tot in de vroege uurtjes.

 

Sunday

Op de zondag stond een skirm gepland. Bij de voorgaand edities van de Introduction to Airsoft was dit een open skirm door AEL georganiseerd met zo’n 200 man in totaal. Daar AEL aankomende zondag zelf zo’n grote open skirm had op The Valley was het ditmaal een kleine skirm. Oftewel er zijn zo’n 30 mensen die zich konden aanmelden en deze vormden dan de tegenstanders voor de Intro mensen en ons als SHAT.

Kort gezegd mocht onze groep van beginnelingen en een paar “ervaren” instructeurs het opnemen tegen een even grote groep aan “ervaren” airsoft spelers. Normaliter is dit een uitgemaakte zaak, met als verschil deze keer dat de beginnelingen al een leerzame dag Introduction to Airsoft erop hadden zitten.

 

Game #1

Na alle gear klaargemaakt te hebben konden we oplijnen om de tegenstanders te zien en de korte maar simpele briefing te horen. In de eerste game van deze dag was het aan ons om 2 kisten vanuit het Cuba deel (rechts van de safety als je naar het meer kijkt) helemaal rechtsom te transporteren en deze uiteindelijk als we de weg waren overgestoken naar het Amerika deel deze in het zogenaamde tentenkamp te leggen. De tegenstander mocht niet over de lijn tussen het Cuba en Amerika deel heen.

Het plan werd gemaakt om geheel buitenom te gaan en helemaal bij het hek te breachen. Daar zouden we 1 kist meenemen en de 2e laten staan om later mee te nemen. Eenmaal de game gestart konden we dus gaan lopen. Als eerste liepen we helemaal buitenom en om de kisten in positie te maken.

Na dit gedaan te hebben begonnen we de eerste poging om te breachen. De geleerde oefeningen werden uitgevoerd en het begon allemaal niet verkeerd. Helaas liep het toen wat stiller en kwamen we als groep niet heel veel verder. De tegenstander had nu eenmaal een veel betere positie en zich goed ingegraven.

Ik zag echter de kans om aan onze kant van een van de heuveltjes te komen waarachter de tegenstander zich schuil hield. Met een mooie sprint kwam ik aan op de positie. Kijkend naar links zag ik gelijk een tegenstander wegduiken die schrok van mijn actie. Helemaal weg kwam hij niet, dus ik kon hem met een korte burst uitschakelen.

Daarna hoorde ik iemand roepen aan de andere kant van het bultje waar ik tegenaan lag. Mijn timing om op te staan, om te draaien en hem af te pangen. Zo gezegd, zo gedaan, maar tijdens deze actie werd ook ik geraakt en kon ik ook naar de respawn.

Na de respawn mezelf afgesplitst van de rest en via het water gelopen om een poging te wagen de tegenstander in de rug aan te vallen. Tijdens deze loop actie kwam ik 2 teamgenoten tegen (waaronder Seventh). Ik liet mijn plannen weten en met 3’en gingen we verder.

Langs het water was het wat krap, maar voor een goede actie moet je moeite doen :P. Uiteindelijk een positie gekozen om de waterkant te verlaten en de weg over te steken. Deze positie was precies ver genoeg om goed achter de linie te komen, maar niet te ver dat we zouden worden gespot door respawnende tegenstanders.

Eenmaal bovenop de heuvel voor de weg werd er gewacht. Een flinke aanval op de kruising richting onze rechter positie was een prima timing om de luidruchtigere oversteek van de weg te bewerkstelligen. Dit deden we dan ook.

Eenmaal overgestoken begonnen kwamen we in onze rol. Om niet op te vallen, moesten we ons namelijk simpelweg als tegenstanders gedragen. Initieel was ons plan dan ook om de gehele linie over te steken en de verdediging bij ons aller eerste breach point af te schieten. Echter toen ik de stem van Running hoor besloot ik dat we de push die zij met een groepje aan het maken waren wat te helpen.

We liepen richting het front en eenmaal in range wistten we 6-8 tegenstanders eruit te schieten en daarmee de gehele tegenstand op dit punt op te heffen. Daarna kostte het nog een kleine moeite om te communiceren dat het leeg was en onze teammates konden oversteken.

Eenmaal dit gedaan afgesproken dat we onze actie zouden voortzetten. Wij zouden iets verder omtrekken terwijl de groep van Running via de weg zou bewegen. Dat gezegd hebbende begon onze tocht door het iets minder begaanbare deel van dit bos. Al snel waren we er echter doorheen en kon ik de achterste deel van de linie van de tegenstander zien.

Lopend uit de bosjes zie ik een blik van een van de tegenstanders richting mij. Ik doe net alsof ik bij hem hoor en wandel rustig door. Blijkbaar bleek dit precies genoeg voor deze tegenstander om ook te geloven dat ik bij hun hoorde. Hij draaide zich immers en ging verder met waar hij mee bezig was.

Het was dan ook een schok voor hem toen ik iets later op hem aanlegde en hem uitschakelde met wat bb’s. Direct daarna door om ook 3 a 4 andere tegenstanders uit te schakelen. Toen zag ik een tegenstander naderen en riep tegen Seventh en de andere teammate waar hij vandaan kwam. Met zijn 3’en wistten we ook hem uit te schakelen. Nog een 2-tal hits daarna werd ik jammer genoeg getroffen door een bb. Vrij snel daarna waren helaas ook Seventh en de teamgenoot uitgeschakeld, maar we hadden zeker een mooi gat geslagen in de verdediging.

Na de respawn weer verder om een plan te verzinnen. Voorgesteld om het wederom via de flank te proberen en de rest zou een grote aanval aan het eind van het terrein uitvoeren. Helaas toen we wederom de weg overstaken bleken ze ditmaal onze tactiek door te hebben. We strandden hier al snel, maar niet voordat ik een tegenstander nog mee kon nemen.

Verder in deze game waren er nog een aantal pogingen. Veel dichterbij kwamen we helaas niet, maar er viel niets te zeggen van de inzet om het toch te halen.

 

Game #2

Na de lunch waren de rollen omgekeerd. Ditmaal was het aan ons om de basis te verdedigen en de opmars van de tegenstanders te stoppen. Na de start gelijk een line up gemaakt over het te verdedigen gebied.

De initieel bedacht 2 belangrijkste punten zouden het begin bij de kruispunt zijn en helemaal het einde waar wij het de vorige ronde hebben geprobeerd. Op deze posities werden de meeste defense ingezet en het lange wachten begon.

Na een tijdje was er beweging te zien achterin het bos en het leek erop alsof het naar het uiteinde (waar ik zat) liep. Daarna kwam de beweging dichterbij en al snel werd er contact gelegd. Een initiele aanval leek op deze flank gericht te zijn, maar met een goed aantal bursts wistten we hier genoeg potten te breken en de aanval af te slaan.

Daarna kwam er meer beweging in het midden van de gehele linie. Hier was onze defense het zwakst en na flink wat effort kwam de tegenpartij er ook doorheen. Hierna moest ik me dus concentreren op 3 posities. (links langs mijn heuvel, rechts langs de heuvel en helemaal rechts waarvandaan ze mij zouden kunnen raken). Gelukkig was het punt waar ze breachte precies buiten range en hoefde ik me daar minder op te concentreren.

Na nog een aantal hits gemaakt te hebben werd ik echter toch getroffen door een tegenstander die al een klein beetje aan het omlopen was. Het was dus even double time naar de respawn, zodat we onze base konden versterken.

Na de respawn gelijk naar de base gegaan, daar was de strijd overduidelijk al goed aan de gang en ik nam plaats achter de barriere van het tentenkamp. Over de gehele linie kwam de tegenstander dichterbij en moest ik continue wegduiken voor overvliegende bb’s. Gelukkig kon ik mijn timing goed genoeg gebruiken om met gerichtte bursts een flink aantal aanstormende tegenstanders uit te schakelen.

Helaas niet genoeg want na een tijdje werd ik geraakt en kon ik weer richting de respawn. Op dit moment leek de situatie hopeloos verloren, maar gelukkig hadden we nog wat goed ingegraven teammates achter de hand die de push konden tegenhouden.

Na mijn respawn ben ik in mijn eentje afgebogen van het pad richting de base om de tegenstander in de rug te verassen. Dit lukte subliem want eenmaal schuin achter hun linie had ik vrij zicht om zo 6 tot 8 tegenstanders uit te schakelen en de push lam te leggen. Op mijn weg verder door werd ik echter wel ontdekt en afgeknald.

Na deze actie heb ik nog een keer geprobeerd om te lopen, maar dit was minder succesvol. Gelukkig stond er voort een goede defense rond het kamp en konden we het met veel moeite afhouden. Dit afhouden duurde totdat de toeter ging en we deze ronde hadden gewonnen. Er zijn wel nog 2 dingen die ik even wil vertellen als leuke anekdotes.

Toen ik voor het eerst in de defense lag tegen het tentenkamp aan kwam Mirage aanzetten met zijn M249. Het was geniaal om te zien hoe hij als rambo voor het nodige vermaak zorgde door gewoon als een baas al sprayend naar voren te lopen en tegelijkertijd ook zijn pistol wist te gebruiken.

Een 2e anekdote gaat over de manier hoe er gecommuniceerd kan worden ingame. Tijdens een van onze wandelingen richting de base werden we geambushed door een 3-tal tegenstanders in Desert camo. Deze personen waren al meerdere keren door teammates aangemerkt als personen die misschien hun hits niet altijd callde.

Tijdens deze ambush sprong ik gelijk achter een boom en schoot op een van deze personen. Ik raakte hem duidelijk (op 15m afstand met een 4x scope zie je de bb’s gewoon afketsen), maar een HIT hoorde ik niet. Nadat deze persoon mij hitte ben ik dus netjes naar hem toegelopen om hem er even op te wijzen.

Het gesprek ging exact zo (afgeleid van gopro beelden): Ik: “Mag ik jou even aanspreken op het feit dat ik ze van jou af zag ketsen.”, Hij: “Waar dan?”, Ik: “Hier, op je pet.”, Hij: “Ja?”, Ik: “Ja daar zag ik ze vanaf ketsen.”, Hij: “Ja, dan neem ik mijn hit.” En na deze woorden wisseling heb ik hem bedankt dat hij alsnog zijn hit pakte en ben ik richting mijn eigen respawn gelopen.

Waarom ik dit zeg? Als je de noodzaak voelt om te communiceren met mensen, dan moet je dit op een kalme manier onder 4 ogen doen en niet op 50m afstand, zoals velen dat doen. Een bijkomend voordeel was dat ik sindsdien niemand meer heb horen klagen over het niet nemen van hits door deze personen in Desert camo. Misschien was 1 nette confrontatie dan voldoende?

 

Game #3

Gedurende de laatste game van de dag moest onze tegenstander 2 raketten vinden en deze in beide hutjes van het Cuba deel te plaatsen. Aan ons om dit tegen te houden. We konden dus kiezen om de hutjes te verdedigen, of om de raketten eerder te vinden dan de tegenstander en hun daar tegen te houden. Aangezien onze spawnpositie een voorsprong gaf bij het verdedigen van de raketten is daarvoor gekozen. Oftewel we lieten onze eigen bases volledig onbewaakt.

Eenmaal de game gestart gelijk met een hele hoop richting de positie gesprint waar de raketten zouden moeten liggen. Het was mooi om te zien dat er nog zoveel enthousiasme was onder de deelnemers die al 1,5 dag alles hadden gegeven.

Eenmaal in het gebied met de raketten aangekomen maakte ik met een paar medestanders een kleine omtrekkende beweging. Daardoor kon ik de tegenstanders die de rest van de groep aanvielen gemakkelijk in hun rug uitschakelen. Na wat communicatie met ons team was dit weer netjes doorgegeven.

Hierna ben ik wat verder doorgelopen met wat andere om de aankomende tegenstander verder terug te drukken. Na flink wat meters en een aantal spelers gehit te hebben werd ik ook geraakt en kon ik naar de respawn (meerkant van de dixie plaats). Daar aangekomen kon ik gelijk weer terug (bij 4 respawnen en ik was 4). Aangezien we richting de positie moesten waar ik net vanaf kwam en daar tegenstanders zaten besloten we halverwege onze terugweg het Amerika bos in te gaan. Hierdoor kwamen we achter de initiële linie van de tegenstander.

Deze actie gaf ons de mogelijkheid om dit gebied dus ook te clearen van eventuele tegenstanders. Zo gezegd, zo gedaan en al snel hadden we weer contact met een andere groep van ons team. Nog wat tegenstanders teruggedrukt en toen besloten niet verder te lopen, aangezien we een raket gevonden hadden en die dan ook wel moesten verdedigen.

Met het groepje dus weer terug naar de raket. Eenmaal daar aangekomen een tegenstander afgeschoten en verder verdedigende posities ingenomen. Het lange wachten begon…

Na een goede tijd waren de eerste tegenstanders zichtbaar. Ze kwamen vanuit de kant waar de hutjes ook waren. Het zou de start van een flinke clash zijn. Al snel vlogen de bb’s door de lucht. De hits begonnen aan beide kanten te vallen, maar bleken aan onze zijde toch wat vaker voor te komen. Na deze eerste aanval was ik nog met een paar personen over, helaas voor mij was ik ook bijna out of ammo en had mijn laatste magazijn ondertussen in de PDW zitten.

Ik moest dus ammo conserveren terwijl ik probeerde de 7 a 8 tegenstanders over de linkerflank tegen te houden. Als volleerd snipertje schoot ik om de halve a hele minuut een a 2 bb’s richting de tegenstander. Telkens switchend van boomkant om de verrassing hoog te houden. Na ieder schot volgde wel een bult lading bb’s richting mijn kant. Daar ik echter goed lag, kon ik niet geraakt worden door ze.

Normaal gesproken zou je zeggen dat ik deze situatie niet lang kon volhouden. Niets bleek echter minder waar, want de tegenstander stond zo perplex dat ze voor de volle 15 (en volgens mij zelfs nog wel een stuk langer) minuten geen enkel offensief konden bedenken. De gehele tijd wist ik hun eventuele speldenprikje te stoppen door wat bb’s richting hun te vuren.

In totaal heb ik hierbij zo’n 20 a 30 bb’s verschoten en toch zeker een 3-tal tegenstanders afgeschoten. De rest (7-10 personen) bleek buiten mijn range, maar met mijn irritante geratel om de zoveel seconde besloten hun ook niets te doen.

Zelfs nadat mijn magazijn leeg was en ik dus out of ammo was, was ik vastberaden niet zomaar op te geven. Maar wat zou ik dan doen? Heel simpel ik deed exact hetzelfde als ik daarvoor al deed, maar dit keer zonder ammo. Oftewel om de halve minuut weer een dry-fire richting de tegenstander. Ondanks dat er totaal geen bb’s uitkwamen durfden de tegenstanders nog steeds niets te ondernemen.

Helaas na een totaal van zeker 20 a 25 minuten werd ik getroffen door een bb vanuit mijn rug. Of het nu friendly fire was of niet ben ik nog niet uit, maar terug naar de respawn mocht ik zeker.

Eenmaal bij de respawn aangekomen weer snel terug proberen te komen. We liepen net langs het meer en toen ging de toeter van einde game. Het was de tegenstander niet gelukt beide hutjes op te blazen met de raketten, oftewel ook deze ronde was voor ons.

 

Conclusion

Al met al een extreem mooi weekend gehad. Een weekend vol met Airsoft plezier van de bovenste plank. Op zaterdag een hoop enthousiaste intro’s welke we een hoop hebben bijgebracht wat ze zeker nog vaak van pas gaat komen. Op zondag een open skirm waar we het met onze club mochten opnemen tegen een groep “ervaren” tegenstanders. Niet alleen werd het geleerde goed uitgevoerd, maar ook wisten we deze dag nog winnend af te sluiten ook.