Het is alweer even geleden dat ik bij de tweede testdag was van Running the Target in Den-Haag.
Een test-skrim mag ik het niet noemen van Raf (de organisator), want nee, het was niet een skirm: het was een soort experience.
Sinds een aantal maanden probeer ik AAR’s te schrijven over de events die ik bezoek, eigenlijk een soort bezigheidstherapie. Aangezien ik soms best wel langdradig de acties kan beschrijven zijn, kan ik daar heel wat uren mee vullen.
De AAR’s van 2014 had ik op mijn Facebook staan en heb ze gecopy-paste in Word gezet dus de datum dat ik het geschreven heb kan al een tijdje geleden zijn. Meestal probeer ik binnen twee weken de teksten af te hebben maar door bijvoorbeeld internet- of computerproblemen hebben de AAR’s over de events vanaf oktober een vertraging opgelopen.
Voor 2015 ga ik ze sneller bijwerken en uploaden, maar de oude wil ik eerst nog een beetje aanpassen. Deze AAR heb ik zo min mogelijk aangepast aangezien ik met onderstaande tekst toestemming heb gekregen van Raf (organisator Running the Target) om het online te zetten, dus mijn laatste meningen e.d. heb ik hier niet aan toegevoegd.
Als je nog niet bent afgehaakt op mijn ‘beknopte’ inleiding, komt hier de rest van het verhaal 3, 2, 1:
Door Airsoft Club Nederland (ACN) ben ik gevraagd of ik mee wilde naar een testskirm in Den-Haag van 14.00 tot 18.00. Ik ben de beroerdste niet en tot nu toe heb ik altijd ja gezegd op testskirms (al drie in de pocket). Ik kon met Jeroen mee rijden van Arnhem naar Den-Haag.
Nadat ik alle info kreeg en een link naar site om me aan te melden, bedacht ik me dat dit wel eens de test-skirm kon zijn waar Michel van IFS het over had: deuren intrappen, Den-Haag… bij het uitpluizen van de site zag ik inderdaad herkenbare gezichten op de foto, dus was ik nog meer benieuwd omdat ik goede verhalen had gehoord.
Vooraf
Dus 25 oktober aan het eind van de ochtend een lange, lange tocht (Arnhem-Utrecht vind ik al echt een traject wat uren lijkt te duren, dit was nog verder… zucht).
13.30 aangekomen, gear klaargemaakt, omgekleed, etc. Uiteindelijk waren we met 9 airsofters: twee broers (geen teamnaam van), 1 dude van IFS, 5 dudes van ACN en ik, toen nog lid van het Dutch Intervention Team.
De locatie is een bedrijfspand wat door middel van houten schotten vol gebouwd staat zodat je gangen, kamers en ruimtes hebt. Er is op dit adres niet veel parkeergelegenheid maar op het industrieterrein voldoende ruimte om elders te parkeren.
Start: Parcours
Eerst een korte inleiding en instructie voor een eerste ronde. Als eerste waren er twee parcours die je twee aan twee moest doorlopen. Met 9 man heb ik dus samen met Michiel en Luc (ACN) gelopen. Sommige kamers hadden een dichte deur die ingetrapt moest worden: best spannend maar vooral leuk een eerste keer 😉
Tijdens het parcours waren er Tango’s die we moesten spotten en uitschakelen (een kartonnen vel iets groter dan A4 met een gele of oranje letter X of O). De eerste moest roepen ‘Tango!’ en uitschakelen.
Met ons drieën liepen we af en toen in elkaars linie, en bij een doodlopend stuk waar we achterelkaar aan liepen, leerden we al snel dat er veel tijd verloren gaat doordat de laatste veel minder ziet dan de eerste, dus beter communiceren en zeggen wat je ziet:
Hoe ziet de ruimte er uit, loopt het dood, is er een deur, een gang en niet te vergeten als je een tango ziet: SCHIETEN, en dan ook raak natuurlijk.
Het tweede parcours was hetzelfde idee: we hebben om en om de deur kunnen intrappen. Dit ging niet geheel vlekkeloos, want leuk bedacht wie intrapt: maar wat dan? Blijft deze persoon voorop? Gaan de andere twee eerst? Dat kon tactischer en dus hebben we een deel opnieuw gedaan.
Er was tijd om het proces te bespreken: communicatie is echt een sleutelwoord! Niet alleen hier maar eigenlijk overal. Dat houdt dus ook in: luisteren (voor de mensen die dit lezen en altijd akkoord gaan met tactiek/idee en dan volledig niet mee gaan met de groep: shame on you!)
“Communicatie is echt een sleutelwoord!”
Hier ging dat goed omdat het een kleine groep was en er iemand meeliep om te kijken hoe we het deden. Zo kregen we advies in volgorde van binnengaan ruimte, doodlopend stuk, wat dan? We moesten duidelijker benoemen wat we zagen en wie wat zou doen.
Ik kreeg ook nog een tip hoe ik m’n replica beter vast kan houden zodat ik wendbaarder ben en makkelijker kan uitstappen om te richten, erg handig!
Tweede ronde: Targets
Na het parcours gingen we bewegende targets schieten met 2 mensen tegelijk. De bewegende targets waren de rest van ons team die een bord vast hadden met stuk karton met een gele of oranje letter. Ieder bordje/persoon kreeg een nummer die werd omgeroepen om zichtbaar te maken (het bordje.. niet je handen dat was AUWIE haha).
De ene persoon moest op de gele borden schieten en de andere op de oranje. Ik was het vervelende kreng: nummer 2 dat de ene keer links/rechts/onder/boven mijn bordje hield zodat er totaal geen regelmaat was, met uitkomst dat ze me soms pas na een halve minuut spotten als er te snel te veel bord-nummers werden omgeroepen. Hehehehe, soort omgekeerde belastingdienst… leuker kan ik het maken door het moeilijker te maken (of in ieder geval irritanter.. mishie geslaagd).
Vervolgens 360 graden: als er iets te zien was aan Tango’s moest je uitstappen naar links of rechts en tegelijkertijd draaien, want ze zaten overal. best leerzaam als het zo goed uitgelegd wordt en je het meteen kunt toepassen. Wel dikke chaos met al die bordjes overal.
Laatste ronde: adrenalineboost
Het laatste deel was DE adrenaline kick! Vier mensen werden op een plek gezet die daar niet weg mochten en geraakt was af. Ee andere vier mensen moesten van de ene kant naar de andere kant met een geblinddoekte VIP.
Ik zat op het begin van de route in een ‘gebouwtje’ met meerdere kamers, 2 deuren en een doodlopen stuk. De lichten werden gedimd en de muziek ging hard, niet eens drukke muziek, best rustig (uit de film Black Hawk Down).
Juist door het duister en de muziek ging m’n hartje sneller kloppen. Je ziet niets en je hoort niets, daarnaast moet je 4 mensen uitschakelen die na geraakt te worden na 30 sec weer in game zijn.
Ik zag ze achter schotten langs lopen, Luc met zn lampje.. Gelijk vanaf een andere kant werd ik beschoten. Ze zorgden voor goede afleiding en hebben me in de eerste minuten uit weten te schakelen.. Natuurlijk kon ik op m’n andere makkers rekenen en die hebben het ze nog even lastig gemaakt 😉
In het donker, ook al ken je de plekken, raak je sowieso al gedesoriënteerd: langs schotten, gangen, huisjes, doodlopende stukken, deuren die gesloten zijn.. Wat zou er achter zitten? Is het doodlopend of een handige vluchtroute?
De tweede ronde van deze VIP-escort wilde ik op dezelfde plek, want ik had een masterlijke tactiek bedacht. Gelet op het licht en de schaduwen zou ik verder in de ruimte kunnen zitten, buiten schot van buiten.
Daarnaast zou ik iemand zien binnentreden doordat de schaduw voor hen viel. Toen wist ik helaas niet dat de tweede groep vanaf de andere kant zou starten… Hahahaha ik met m’n stomme ideeën altijd! hoe stom ook, ik blijf er achterstaan, dus naja ach, he.
Nadat ik dus aan het eind zat en uitgeschakeld was, probeerde de groep verder te komen (ik zat aan het eind maar kan mss dat door hun route er nog iemand na mij was die nog niet geraakt was, volgens mij zat peter ook nog ergens), die z’n lampje elders had laten liggen ter afleiding.. briljant gemeen!
De VIP werd helemaal gek, hij zat steeds ineengedoken, laag, en werd zo meegesleurd door de groep. Ik moest er wel om lachen.. het zag er echt spastisch uit, die dude vond het ook HELEMAAL niet leuk om VIP te zijn. Dus ja, dat moet getest worden.
Ik wilde de laatste ronde VIP zijn 😀
Nou viel dit dus echt enorm mee. Michiel leidde me door het duister, goede afspraken gemaakt: links/rechts, laag/gewoon, lopen/rennen. Dit ging echt heel strak, totaal niet eng, freaky of raar. Duidelijk helder en ik ben niet eens geraakt… wel was ik totaal gedesoriënteerd! Erg leuk eens mee te maken!
De dag ging echt super snel helaas voor mij weinig actie deze dag. Nadien hebben we nog een ronde gedaan met bevindingen, tips etc. Vervolgens zijn we gaan omkleden en met iedereen, ook fotograaf en de twee dudes van RtT naar de McDonalds. Gezellig! Oerlaat thuis en met mijn brakkige internet op winkelcentrum nog last-minute aangemeld voor de volgende dag elders want ik wilde graag nog een dag wat meer actie, rondrennen, zandhappen en missies uitvoeren.
In het kort
Running the Target is een concept dat al wat maanden loopt. De bedoeling is om er een ervaring van te maken met missies. Er zullen naar alle waarschijnlijkheid acteurs bij komen die de spelers helpen of tegenwerken. Door de constructie van de schotten is er iedere keer (en snel) een andere omgeving te maken, meer/minder kamers/gangen etc. Dit is erg creatief bedacht vind ik. De aankleding zal gedaan worden d.m.v. licht op de houten schotten.
Ik heb geen idee hoe het is om een langere missie te spelen, de laatste rondes waren misschien 10-15 minuten lang..
Een week na deze testdag was de datum bekend voor de NABV-testskirm, want ja, dit moet ook eerst een certificaat hebben wil je airsofters hier naar toe trekken.
8 november.
Het was voor zover ervaren, niet echt mijn ding en ik zou 9 november VROEG uit de veren richting Huy gaan dus heb ‘t laten passeren, maar gelezen dat ACN wel present was.
Voor zover ik weet staat er nu (januari 2015) nog niet veel ingeboekt, maar ik neem aan dat er altijd wat te bespreken valt als je bijvoorbeeld samen met je team hier een dagdeel wilt gaan spelen.
Bij RtT kun je terecht voor een trainingservaring met een selecte groep, waar je op een dag of vaker meerdere onderwerpen kunt leren: scenario’s, role play (met acteurs), parcours, 360 schieten, plan ontwikkelen en uitwerken, tactics, alles wat je op een dag, in een paar uur, halve dag wilt, is te bespreken.
Geef een reactie
Je moet ingelogd zijn op om een reactie te plaatsen.